قرار دادن ایمپلنت دندان
قرار دادن ایمپلنت دندان
بیشتر سیستمهای ایمپلنت دارای 5 مرحله پایه برای قرار دادن ایمپلنت دندان میباشند:
1. برداشت بافت نرم: برشی درقوس استخوان ایجاد شده، بخش ضخیم متصل به لثه به دو نیمه تقسیم میشود تا ایمپلنت نهایی پیوند محکمی با بافت اطرافش داشته باشد. انتهاهای بافت، که فلپ گفته میشود به مجاورت استخوان بازگردانده میشوند. جراحی بدون فلپ تکنیک دیگری است که بخش کوچکی از بافت (به قطر ایمپلنت) برای جایگیری ایمپلنت برداشته میشود.
2. دریل کردن با سرعت زیاد: پس برداشتن بافت نرم و استفاده از ابزار جراحی یا استنت در صورت نیاز، سوراخهای اولیه برای جلوگیری از سوختگی یا نکروز استخوان با دقت و سرعت زیاد دریل میشوند.
3. دریل با سرعت کم.: سوراخهای اولیه با استفاده از دریلهای پهن تر ( معمولا بین سه تا هفت گام دریل، بسته به طول و پهنای ایمپلنت) دریل میشود. مراقب از اسیب نرسیدن به استئوبلاست یا سلولهای استخوان توسط حرارت زیاد انجام میشود. سالین خنک کننده یا اسپری آب، دما را پایین نگه میدارد.
4. قراردهی ایمپلنت دندان :
پیچ ایمپلنت میتواند قرار داده شده و خودش محکم شود، در غیر اینصورت محل اماده شده با انالوگ ایمپلنت بسته میشود. سپس در محل توسط نیروی چرخشی کنترل شده با نیروی دقیقی پیچ میشود تا به استخوانهای اطراف فشار اضافه (استخوان تحت فشار اضافه ممکن است بمیرد، شرایطی که استئونکروز گفته میشود، و میتواند منجر به عدم موفقیت ایمپلنت در اتصال کامل یا پیوند با استخوان آرواره شود).
5. سازگار شدن بافت: لثه در اطراف ایمپلنت کاملا قرار میگیرد تا پیوند محکمی با بافت سالم در اطراف بخش در حال ترمیم ایجاد کند. بر خلاف انچه گفته شد، ممکن است ایمپلنت فرو رود و سر آن با پیچ پوشاننده پوشیده شود و بافت کاملا بسته شود تا آن را کامل پوشش دهد. فرایند دومی برای برداشت پوشش ایمپلنت در زمان دیگری نیاز است که انجام شود.
