قرار دادن ایمپلنت دندان بیشتر سیستمهای ایمپلنت دارای 5 مرحله پایه برای قرار دادن ایمپلنت دندان میباشند: 1. برداشت بافت نرم: برشی درقوس استخوان ایجاد شده، بخش ضخیم متصل به لثه به دو نیمه تقسیم میشود تا ایمپلنت نهایی پیوند محکمی با بافت اطرافش داشته باشد. انتهاهای بافت، که فلپ گفته میشود به مجاورت استخوان بازگردانده […]
کاربرد اولیه ایمپلنتهای دندانی پشتیبانی از پروتزهای دندانی است. ایمپلنتهای مدرن برای ادغام با استخوان کاربرد دارند، فرایندی زیستی که در آن استخوان محکم به سطح مواد خاصی مانند تیتانیوم یا برخی سرامیکها میچسبد. ادغام ایمپلنت و استخوان میتواند فشار فیزیکی را به خوبی برای دهه ها تحمل کند.
ایمپلنت دندانی (که ایمپلنت داخل استخوانی نیز گفته می شود) یکی از اجزای جراحی است که برای پشتیبانی از پروتز دندانی مانند تاج، بریج، دندان مصنوعی یا پروتزهای صورت با استخوان فک یا جمجمه ارتباط برقرار نموده و یا به عنوان لنگری برای مستحکم ساختن ارتودنسی عمل میکند.
